برخی از سایت های خبری دیروز از پرتاب کفش توسط فردی به سوی رئیس جمهور در ساری خبر دادند واین رفتار را نامعقول و توهین آمیز دانستند شاید مخاطبان آگاه این خبر  از این همه عوام فریبی ، جهالت و نادانی این سایت ها لبخندی از سر درد بر لبانشان نقش بست و این سوال را مطرح کرذند آیا پرتاب کفش یک نفر ، از توهین های سخیف هر روزه و دروغ پراکنی های هدف دار این سایت ها،محترمانه تر نیست؟
آری پرتاب کفش حاصل انبوه لجن پراکنی قلم به مزدانی است که هر روز چشم بسته دولت را آماج نیش های زهرآلود قلم خویش می کنند تا با مصالح نفسانی دیواری از بی اعتمادی بین ملت و دولت بنا کنند.
وقتی هر قلم فروخته ای بتواند آشکارا با بهتان و دروغ خدمات دولت را به سخره بگیرد و برگزیده ملت را منحرف و تحت انقیاد گروه انحراف برشمارد واذهان عمومی را مشوش نماید ودر برابر نشر اخبار کذب پاسخگو هم نباشد آن وقت می توان شاهد بود در گوشه ای شخصی با حرکتی جاهلانه به رییس دولت توهین کند.
البته این نکته بدیهی است نقد منصفانه به عملکرد دولت از حقوق همه آحاد جامعه است ولی بین نقد و تهمت،نقدوجوسازی،نقدوتخریب فرسنگها فرق است. 

فرهنگ بسیج را می توان در یک کلام خلاصه کرد و آن ایثار است که باز در دورن این کلمه متعالی ، معنا و محتوای همه ارزشهای الهی  نهفته است

ایثار تبلورهمه خصلت های نیک انسانی است که خالق هستی آن را درضمیر فرزندان آدم به ودیعه نهاده است تا انسانها در مسیر کمال، آن را در نهاد خودبیابند و با کشف این گوهر  انسانیت را هویت بخشند
خلاء معنوی واژه ایثار،درعرصه سیاسی و درک نشدن این کلام به عنوان نعمتی الهی نزد بخشی از سیاست پیشه گان ، اوضاع نابسامانی را در بستر پرفراز و نشیب سیاست کشورایجاد کرده است
 شاید هفته بسیج فرصتی باشد با توجه به اینکه برخی صاحب منصبان در محافل و مجالسی به منظور بزرگداشت این هفته داد سخن می دهند و بهتر ازهر مفسری بسیج را معرفی می کنند اندکی خود نیز به گفتارخویش عامل میشدند  و این عطیه الهی به بشر یعنی ایثار را به معنای واقغی کلمه پاس میداشتند واندکی برای رضای خدا در جهت جلوه گر شدن ماهیت انسان الهی معنای ایثار را با همه وجود درک می کردند
کاش این فرصت غنیمت شمرده میشد تا فعالان سیاسی دنیا زده  در کشورکه به خیال خام خود برای در اختیار گرفتن قدرت بیشتر هر تهمت وبهتانی را به کار می بندند از دودوزه بازیهای سیاسی  روی برمی گرداندند و با رویکرد به فرهنگ بسیج ارزشهای الهی وانسانی را در جامعه می گسترانیدند
 کافی است اندکی به بازتاب اخبار واطلاعات کشور در رسانه های مختلف داخلی نگاهی ژرف اندیشانه کنیم خواهیم دید که بخش کلانی از این مرقومه ها منعکس کننده خواسته ها ، رفتارها و ابزارهای بازیکنان عرصه قدرتند در بازخوانی این اخبار کمتر می توان مفهوم اندکی از صداقت و ایثار را یافت البته این کلمات همیشه  دست مایه خبرسازی های دنیا طلبان  برای تخطئه حریفان بوده است درحالی که خود از معنای واقعی این واژگان همواره فرسنگ هادورند
 باید صریح تر گفت عمده  ماجرای فتنه، گروه انحرافی ، افشاگری انحراف ودستهای پنهان فسادو... همه نشئات گرفته از نهادینه نشدن مفهوم فرهنگ بسیج در جامعه سیاسی کشور است.

بسیج ثمره رضوان انقلاب اسلامی است که شمیم خوش آن نوازشگر مشام  ولایت مداران وطعم آن در کام دشمنان نظام اسلامی تلخی است
هفته بسیج ویاد افتخار آفرینان این مکتب الهی بار دیگه وجودم رو به دوران کوتاهی که نعمت حضور دردفاع مقدس قرینم بود میکشونه یاد شهیدی بزرگوار ازسلاله خاتم انبیاء  که جلوه ی بی نقص  مکتب بسیج وخلق حسنه بود

سال   64  سه ماه قبل از عملیات والفجر 8 در منطقه ، از بروبچه های قدیمی واحد تفنگ 106 ادوات لشگر، با نام سید صادق شفیعی آشنا شدم همه از  او که دلاوری از خطه رودبار بود تعریف میکردند خیلی مشتاق بودم ببینمش البته او محروح شده بود ودر بیمارستان بستری بود موقعی که درابوفلفل مقابل فاو مستقرشدیم باز بچه های قدیمی  میگفتند سیدصادق از بیمازستان مرخص شده و احتمالا  برای عملیات میاد ( حالا که دارم  اون زمان رو به یاد میارم میبینم هرلحظه اش خاطره ای نابه وهمه دورو بریام اسوه بودند ودلم میخواد اون لحظه هارو بنویسم هرچند که یاد آوری همه جزئیات بعد 26 سال خیلی سخت به نظر میرسه)

نخستین صحنه  دیدارم باسید بعد ظهر  روز دوم یا سوم عملیات والفجر 8 پس از فتح فاو بودکه با یک قبضه 106 سوار بر جیپ میول کره ای به نزدیک دریاچه نمک فاو رفتیم تانکهای بعثیها  پاتکهاشونو شروع کرده بودند  ونیروهای ما به علت اینکه هنوز  لودرها رو نتونسته بودند از اروند عبور بدند خط منسجمی نداشتند تقریبا در امتداد جاده فاو به دریاچه نمک   4 کیلومتری فاو بچه ها بصورت پراکنده با بعثیها میجنگیدند کنار جاده که تقریبا حفاظی برای تیرها مستقیم بو د ماشینو مستقر کردیم وضعیت خط وتشخیص نیروهای خودی ازغیر خودی بعلت پراکندگی سخت بود داشتیم  وضعیت آرایش تانکهای عراقی که تقریبا 700 متری ما قرارداشتند  رو بررسی میکردیم که یک بسیجی که کلاه لبه داری بر سر وکلاش تاشویی بردوش ودوربینی در دست داشت وکمی هم میلنگید  به ما نزدیک شد پس از چاق سلامتی ازمن وابراهیم خلیلی پرسید بچه های لشگر بیست و  پنجید گفتیم بله با لبخند زیبایی گفت صادق شفیعیم من مات نگاهش میکردم که گفت راننده کیه ابراهیم گفت منم گفت میتونی که بریم جلوتر؟ ابراهیمم که مثل من مشتاق دیدن سید بود بلافاصله پرید پشت فرمون منم با تردیدی که ناشی از ترس جلوتررفتن بود برای سوار شدن حرکت کردم که سید گفت شما نیا خطرناکه منم ازخدا خواسته برگشتم کنار جاده اونا تقریبا 200 متر از کنار جاده به سمت تانکهای عراقیها جلو رفتند بعد رفتند روی جاده وسید به سمت عراقیها شلیک کرد اولین گلول کنار یکی از تانکها به زمین نشست بعثیها متوجه اونا شدند با دومین گلوله سید برجک همون تانک رو پروند فریاد الله واکبر بچه ها  از گوشه کنار بلند  شد بعثیها با انواع سلاح به سمتشون شلیک میکردن گلولهای رسام دوشکا رو میدیدم که چطور ازکنار شون میگذشتند تو دلم گفتم کارشون تمومه ولی سید با وحود گلوله هایی که به سمتش روونه بودند  به سمت عراقیها نشونه روی میکرد وابراهیم هم  بی واهمه براش گلوله گذاری میکرد درمجموع 5 تا شلیک کرد  و دوباره اومدند پایین  جاده  وبرگشتند من از اونهمه بی باکی  وذریا دلی سید شگفت زده بودم درهمین بین که اونا که برگشتند چند مجروح که حرکت ماشین رو دیدند به سمت ما اومدند وسید با تشکر از ابراهیم وتعریف از شجاعتش که اونوهمراهی کرد ازمون خواست که این مجروحها رو به عقب ببریم  چندروز بعد شنیدم که باز سید مجروح شده ...

3ماه از عملیات گذشته بود وما در سایت موشکی بعثیها در فاو که سنگرهای بتونی محکمی داشت مستقر بودیم که یک روز سید اومد  ساق پای راستش تقریبا کج جو ش خورده بود میلنگید  خوشرو باصفا و مهربون بود حرفای پخته وشوخیهای  قشنگش همه رو مجذوب خودش می کرد  چهره نورانیش  یاد خدا رو در دل آدم زنده میکرد نماز شبش ترک نمی شد ودیگران رو هم به خوندن  نماز شب سفارش میکرد با وجود توانایی فرماندهی به علت تواضع وفروتنی از پذیرفتن هرگونه منصبی طفره میرفت .... یادمه می گفت دلم برا امیر تنگ شده شهید  امیر اسد زاده  معاون تیپ ادوات لشگر بود که اونم قبل از عملیات والفجر8 مجروح شده بود یه روز ظهرکه تو سنگر  داشتیم ناهار میخوردیم یک دفعه گفت بوی امیر میاد بچه ها خندیدند هرکس چیزی گفت ولی چند بار این جمله رو تکرار کرد یک ربع بعد دیدیم بیرون سرو صداست  دیدیم پاشد وگفت دیدید  گفتم بوی امیر میاد اومدیم بیرون دیدیم امیر با یک موتور کراس اومده  میگفت بی خبر اومدم تا غافلگیرنون کنم !... برام هنوز این صحنه عجیبه  همدیگه رو مثل دوتا برادری  که از هم  سالها  دور بودند بغل کردند ... نصیحتهای قشنگ سید  هنوز تو گوشمه ....بهم توصیه میکرد قرآن بخون ....

صحنه بعدی که یادمه موقعیه که  سه روز بعد ازعملیات کربلای یک در  ارتفاعات قلاویزان به اتفاق جمعی از بچه ها با راکت هواپیما مجروح شدیم خودمونو پشت تویوتا انداختیم   حاج احمد مقیمی  تو مسیر اورزانس مارو تا دم سنگر فرماندهی تیپ برد تا یکی که به جاده و واورزانس منطقه وارده مارو ببره دیدم سید از سنگر بیرون اومدو  با چهره ای غم آلود اومذ به سمت ما چپیه اشو ازدور گردنش برداشت واونو بروی زخم  گردنم بست جملاتی گفت دقیق یادم نیست ولی حاکی از دلداری و سعادتمندی حضور در جهادبود صحنه دیگه وآخرین باری که دیدمش  حضورش در مراسم چهلم  شهادت  امیر وعلی اسد زاده ودیگر شهدای ادوات در بهشر بود که دستی به سرم کشید ودعا کرد انشالله زودتر خوب شی وبیای جبهه ببینیمت ولی یک ماه بعد خبردادند سید  صادق ذر جزیره مینو براثر ترکش خمپاره به آرزوی دیرینش   شهادت رسید وبه جمع یاران شهیدش پیوست و حالا فقط دلم به شفاعت این بزرگواران در آخرت خوشه .........

نشسته روی زمین از راست 1- شهیدسید صادق شفیعی2-شهید احمد نادعلی زاده
ردیف دوم از راست 1-اسماعیل فلاح2- شهید علی اسدزاده 3- جانبازاجمد هاشمی4-شهید علی کشاورز................
ایستاده از راست1-جانباز نادعلی زاده 2-جانباز بزرگوارحاخ احمد مقیمی 3-شهید امیر اسدزاده 4- شهید شعبان.......... -

دل آسمون از اینهمه تشنگی دیار زاینده رود گرفته و خاک تفتیده از عطش به آسمون خاکستری چشم دوخته و لحظه های وصال رو به انتظار نشسته شاید که آسمون بخواد ازسر ترحم اندکی   برکام تشنه  بستر  زاینده رود  بباره  ابرهای مسافر آسمون با دیدن اشتیاق این سرزمین قطره ها رو برای دلجویی به مهمونی زمین می فرستند خوب که نگاه کنی میبینی ذره های خاک دستاشونو  روبرای در برگرفتن قطره ها باز کردن وانگارانتظار  رو فریاد میکنن ابتدا قطره ها رو در آغوششون پنهان میکنند بعد با ادامه این مهمونی قطره ها  مهربانانه  دست نوازش بر سر خاک میکشند  حالا لحظه وصال آب وخاک بوی عطر بارون مشام همه رونوازش میده البته حیف که  این مهمونی خیلی کوتاهه وابرهای مسافر باید زود برن به هر حال باریدن بارون وخیس شدن کام تشنه زمین خوشحالی خیلیها رو در پی داشته ولی هستند  کسایی که  دلشون  همراه آسمون ابریه و مدتهاست که آسمون دلشون  خاکستریه  کاش این بارونی بودن می تونست غم رو از دلشون  پاک کنه ولی انگاربارون اندوهشون به سیلابی تبدیل شده که که میترسم همه وجودشون رو غرق کنه..........   

دیروز مجلس با ابقای حسینی وزیر اموراقتصاد و دارایی  نشان داد که از پویایی و غنای سیاسی یعنی فهم کامل اوضاع ملتهب جهان وجایگاه ایران در بستر پر تلاطم بین المللی  برخوردار است  هرچند تعدادی از نمایندگان  با جزء نگری و پرهیز از توجه به پیامدهای کلان اقتصادی سیاسی منتج به برکناری وزیر  نزدیک بود کشور را با یک بحرا ن بی تدبیری مواجه کنند البته حوادث دیروز مجلس شغور سیاسی عمق نگر نمایندگان رابه محک افکار عمومی جامعه گذاشت ومردم با اندیشه ورفتار  مدعیان خیرو صلاح ملت ومملکت بیشتر آشنا شدند که چه نمایندگانی با تمسک  به مطالب عوام فریبانه و طرح مسائل به اصطلاح کوچه بازاری به دنبال اغراض سیاسی خود هستند
در عجبم چگونه نماینده ای که خود را لیدر اصولگرایی در مجلس مینامد  از تریبون عمومی که با  رادیو پخش سراسری میشود بی مهابا مسئولی که بخش عمده ای ازاصلاح ساختار  اقتصادی کشور مدیون  تدبیر وخردمندی اوست ، دروغگو میخواند وبرآن به ناحق سماجت میکند انگار  در انگلیس علاوه  بر  مدرک دکتری ، بد اخلاقی هم به وی  اهدا کردند البته همواره حیات سیاسی این نماینده در مخالف خوانی  استمرار داشته است  به هرحال کاش بخشی از نمایندگان به این سوال مردم پاسخ میدادند که   به راستی سهم مجلس درکاستی های تقنینی منجربه بروز این تخلف مالی بزرگ  چه میزان است ؟

هنوز مات و مبهوتم با اینکه  از دیدن این صحنه چند روزی می کذره ولی همچنان دچار سرگشتگی و حیرانی یم گاهی در تنهایی یام این لحظه  جلوی چشمام تصویر میشن و اون نوا درجانم طنین می اندازه و منو در خلسه ای عجیب فرو میبره نمیدونم چرا ؟!
آواِی جاسوز جانباز فطع نخاعی در دیدار بامقتدای عاشقان که حدیث عشق بود  و گویی شعر بلند   ایثار را می سرایید  شاید  دل هر نظاره گری را طوفانی کرد و موج سوزان سرشک را بر  ساحل دیده نشاند
نوای شور انگیز این جانباز درلحظه عاشقی مرید و مراد ، ساز درون هر آزاده ای را کوک میکرد یا چون زخمه ای بر تار وجود انسانیت بود تا خالصانه سرود بندگی حق را بنوازد
هنگامی که نگاه آقا با نگاه این کهنه بسیجی گره خورده بود ناله خرد سوز این اسوه صبر واستقامت هزاران حکایت تلخ وشیرین نا گفته را فریاد میکرد
این آواز چه بود ؟ پزواک صبر ، ترنم دلدادگی ، نوای عاشقی، صیحه انتظار ، بانگ هشدار یا فریاد شکایت  ، استغاثه نیاز ، آه حسرت  نمیدانم چه بنامم این آوا را که هر چه بود چارچوب وجودرا میلرزاند انگار همه عرشیان با او درآن لحطه هم صدا شدند تو گویی ذکر عارفی بود که آسمانیان همراهیش میکردند سرود یا نغمه ای از بهشت بود که برنای او جاری شده بود تا ازحق جدا شدگان را به بازگشت به خویش دعوت کند شاید نفخ صور بود تا ما مردگان زنده نما را به زندگی رهنمون شود
به گمانم هرصاحب خردی که توفیق دیدن وشنیدن این لحظه را داشت همراه باشنیدن این نوا تاروپود وجودش لرزید تا شاید آدمیت خفته اش  بیدار شود
لحظه شیدایی آن امَام و.ماموم صحنه ای ماندگار براذهان و حک بر دل هر پاک تهادی شد تا برگ تابنده ی دیگری از لوح ایثارگری انقلاب اسلامی ورق بخوردَ