امروز با یکی از دوستان درباره تبادل نامه های سران قضا واجرا ،باهم  گفتگو می کردیم
رفیقم میگفت نامه پراکنی بزرگات قوا شائبه ردوبدل کردت اتهامات بزرگ علیه یکدیکر  را در اذهان عمومی ایجاد میکند
گفتم این نشان دهنده وجود مردم سالاری در کشور است  که قوا برای بهتر شدن امور  همدیگر را به نقد بکشند و این خاصیت دموکراسیست
گفت  آیا رسانه های معاند و عوام هم مثل نو برداشت میکنند ؟ ودر ادامه سوالش گفت در حال حاظر این رسانه ها  با استناد به بخشهایی از این نا مه ها   در القائات خوداین مطالب را تخریبی عنوان میکنند وعوام هم ناخواسته شاید آن را عمیق بودن اختلافات برداشت کنند
گفتم به هر حال طرح شدن این مباحث شاید موجب روشنگری اذهان عمومی جامعه باشد
گفت از خوش بینی تو در عجبم چرا که عمده مردم از وضعیت نابسامان معیشتی در رنجند و آنوقت چگونه طرح اینگونه مباحث را موجبات فراهم شدن آگاهیشان تلقی کنند ؟ بهتر است این آقایان  مسائل و  اختلافاتشان را با مصلحت اندیشی به میان مردم نکشند
گفتم اتفافا آقایان براساس همین مصلحت اندیشی سعی میکنند تا مردم را نسبت به مسائل پیش آمده آگاه کنند اگر در نامه ها دقت کرده باشی به این موضوع به صراحت اشاره شده
گفت از غرایب روزگار آنکه در تامه ها هرکدام تاکید کرده اند که طرح  این موضوعات و کشاندن آن به مردم صحیح نیست ولی نمیدانم  برای چه مصلحتی ، خود یا مردم ،مشکلاتشان را به مردم میکشانند؟! برخی از مردم میگویند مگر دو تن از مراجع فتوا نداده ان که نامه نگاری نکنید پس چرا دوباره رییس دستگاه قضا نامه ای که نشان دهده عمق تفاوت برداشتهای مختلف از قانون است علنی کرده است ؟
گفتم ایشان حنما مصلحت دانسته اند
بحث همچنان ادامه یافت تا آنکه فهمیدیم که شاید مصلحت بر همه چیز ترجیح دارد  راستی کدام مصلحت ،مصلحت خود یا مردم؟