بسم الله الرحمن الرحیم

دولت محمود باهمه شیرینی ها و تلخی هایش پایان یافت و رفتنش  بردلهای  معتقدان به   ارزشهای  ناب انقلاب اسلامی ، عدالت خواهان و دغدغه مندان محرومین  ومعترضان به خوی اشرافیگری ، داغ هجری ماندگار نشانده است
مروربر تاریخ نشان میدهد که همه  کسانی که با آرزوی  کمال انسانی پای در راه می نهند تا جامعه را از پلشتیها و آلودگیها به سوی نوسعه مادی  ورستگاری الهی رهنمون شوند   زمانه بر سرش چه بلاهایی را که آوار نمی کند 

محمود در این مسیر علاوه بر  سختی های  راه ،چه   ملامتها ونکوهش ها از دوست ودشمن  متحمل شد  و با  اتمام دولتش چه بسیار چشمهایی که گریان وچه لبهایی که خندان شدند
 او رفت ودولت به حسن سپرد که امید وتدبیر را مدام نوید می دهد ولی کم نیستند دلهایی  که همچنان افق پیش روی را با نگرانی نظاره می کنند
چگونه میتوان نگران نبود که مدافعان ماجرای فتنه در لوای حسن می خواهند پای در کابینه دولت یازدهم بگذارند
چگونه میتوان نگران نبود که تئوری پردازان اشرافیت و تکنو کرات اکنون در حال دستیابی به عنان هدایت کشور ند؟
چگونه می توان دل خوش و امید  داشت که مجلس سیاست پیشه که از وارد شدن چهار مدعی اصول به دولت راضی گشته  اکنون بر اصول پای بفشارد و از ورود  ویروسهای  استحاله شده ومخرب به دستگاه اجرایی کشور پیش گیری کند؟
چگونه میتوان زبانه کشیدن بارقه های دلدادگی به بیرون از نظام را در مدعیان اقبال مردم به آنان ، دید و نگران نبود ؟
آری تنها امید به آن یگانه حکیم ، دلهای بیقرار عاشقان آرمانهای بنیانگذار کبیر نظام  جمهوری اسلامی ایران را آرامش می بخشد